Talent gevonden!
Heeft u voor u zelf al eens een Duurzame Kaart gemaakt? Een kaart met een opsomming van - pak ém beet - tien of vijftien dingen die u op een duurzame manier aanpakt. Zo’n rijtje met dagelijkse gewoontes die goed zijn voor mens en milieu. Papier in de papierbak en glas in de glasbak; voor kleine ritjes gewoon de fiets gebruiken en voor langere afstanden ook eens met de bus of trein. En meer van dat werk. Oude (maar nog niet versleten) kleding naar de Terre des Hommes -winkel , thermometer een graadje lager; standbye-apparatuur écht uitzetten; niet tien maar vijf minuten douchen; een zondagochtend-eitje van een blije uitloopkip en voortaan die kiloknallers… Afijn u kunt de trits vast nog wel aanvullen (ledlampjes, zuinige wasautomaat, Fair Trade-hagelslag, sorry, ik weet van geen ophouden)
Duurzaam of maatschappelijk verantwoord. In mijn ogen is de sjeu er wel een beetje van af. Het zijn begrippen waar eigenlijk niemand meer van opkijkt. Ik tikte het woord voordat ik deze column ging even aan op internet en wat gebeurde: maar liefst 11.400.000 hits verschenen op mijn scherm. Google deed daar precies 0,37 seconden over. Dus om nu ’s avonds op een verjaarsfeestje trots met mijn eigen Duurzame Kaart te gaan zwaaien om een discussie over milieuvervuiling aan te slingeren. Dat dacht ik toch niet.
Ik keek dus wel even op toen de haven halverwege deze maand wél met zijn Duurzame Kaart op de proppen kwam. Je kunt hem downloaden via de bekende website van het Havenbedrijf:
Waarom zou onze haven die kaart hebben laten maken? Om zichzelf op de borst te kloppen: kijk eens hoe lekker wij bezig zijn. Hoe goed we ons best doen om de havengroei en de verbetering van de leefbaarheid gezamenlijk aan te pakken. (Hand-in-hand, kameraden.) Hoe verantwoord wij omgaan met het milieu. Hoe zuinig wij zijn met én op onze grondstoffen. Hoe slim wij de restwarmte van chemische bedrijven naar de Stadsverwarming pompen en er hele woonbuurten mee verwarmen. Hoeveel aandacht wij besteden aan de havennatuur: met vogelreservaten, bossages en parken en via het uitzetten van steur in het havenwater. Hoe goed we het puin van oude gesloopte kademuren weer hergebruiken en er oevers mee beschermen. Hoe zorgzaam we voor omwonenden en havenwerknemers zijn door overal snuffelpalen (tegenwoordig e-nose of we-nose geheten) neer te zetten en zo de luchtkwaliteit controleren. Hoe uitgekiend we onze goederenstromen organiseren. Om maar zo weinig mogelijk kilometers om te rijden of om te varen. Hoe we experimenteren met windenenergie en met zonnepanelen. Hoe we het verontreinigde baggerslib weer schoon krijgen. Hoe we de files op de A15 proberen terug te dringen door meer nog meer containers over de rails of over het water te vervoeren.
Kijk, als zo’n opsomming je heel vertrouwd in de oren klinkt en je denkt bij al die voorbeelden: wist ik al lang, da’s toch logisch, of boeiûh… ja, in dat geval is die Duurzame Kaart weggegooid geld. En hadden we ook die energie beter kunnen gebruiken. Maar ik durf te wedden dat wie die Duurzame Havenkaart download en eens bekijkt toch denkt: goh, interessant, wist ik niet, goed zeg, zo da’s slim. Hoe afgezaagd ook, toch ‘duurzaam’ die haven? Nou, laten we het voortaan hebben over De Blije Haven. Net als die kip. Klinkt leuker.
Jaap Luikenaar is columnist/tekstschrijver/redacteur, lobbyist en gastdocent met de Rotterdamse haven, industrie en transport als belangrijk aandachtspunt.
(j.luikenaar@gmail.com)
