Column Jaap Luikenaar
Hoezo kleurrijke haven?
Pak de fiets en rij op een willekeurige zaterdag door het havengebied en zoek de kleuren. Bruin, grijs en grauw, vettig, verroest en afgebladderd. Veel verder kom ik niet. En als je van kleurenpracht mag spreken vind je die hooguit in een olievlek op het water of in de kleuren van afval dat tegen de kademuur aan dobbert: een lekke oranje bal, groenig wier, een felblauw matras, de rode dop op een
spaflesje, omringd door duizenden witte bolletjes piepschuim.
Met een fris bruine tint kom ik terug van vakantie in Italië. Umbrië, Toscane, Marche, Piëmonte. Wat een kleurenpracht. En wat een kleurrijke haventjes: Fano, Pesaro, Rimini, Ancona, Civitanova en San Benedetto del Tronto… alleen bij het horen van de namen verschijnen spontaan frisse azuurblauwe, goudgele, mosgroene en zachtroze tinten op je netvlies. Terug in onze eigen wereldhaven is het soms weer even wennen. Maar al te graag zou je wat van die mediterrane kleuren in je bagage mee naar huis willen nemen. Niet dus en daarom rijden we volgend jaar weer die dikke duizend kilometer naar het zuiden. Tot die tijd moeten we het met onze eigen woon- en werkomgeving doen. En ach, zo beroerd is dat nu toch ook weer niet. Goed idee dus van de het Wereldhavendagenteam: Sabine, Eline en Daniëlle om dit jaar eens aandacht te vragen voor de kleurenrijkdom in de haven. We laten de sombere beginalinea van deze column voor wat die is.
Oogjes open dus en kijk eens welke kleurenvariëteit de haven nu werkelijk te bieden heeft. Op het water zie je vooral kleurencombinaties. De mix van geel en blauw blijkt een hele populaire. Het is de ‘huidskleur’ van zowel het materieel van het Havenbedrijf, als van Rijkswaterstaat. En het komt ook terug op de sleepboten van Smit. Andere kleurencombinaties zijn de zwart-wit geblokte boeg op de bootjes van de roeiers, het blauw-wit van de havenpolitie, het groen-geel van de douane, het geel-wit van de loodstenders. Zie je een grijs schip, dan is het voor 99% zeker dat-ie van de marine is en vraag je je af waarom men dan altijd over ‘marineblauw’ heeft. (Antw: dat merk je wel wanneer je eenmaal aan boord bent). Heeft een grijs schip een fel oranje streep op de boeg, dan is het geen oorlogstuig, maar gaat het om een baggerschip. Ze zijn 24/7 actief om de haven op diepte te houden.
Ook aan de kade, op de haventerreinen, natuurlijk volop kleur: blauwe containerkranen van APM, de blauw-oranje van Euromax en de grijze van ECT op de Maasvlakte. Daar dichtbij liggen zwarte en antracietgrijze bergen steenkool bij EMO met de o zo blauwe energiecentrale van GDF-Suez als buurman. Natuurlijk de honderden witte olietanks, soms kleurrijk beschilderd en niet te vergeten de mdi-fabriek van Huntsman in Europoort, met zijn kleurenspel aan pijpen, ooit goed voor een havenprijs. Aan havenkleuren - ik vergeet Evergreen en Bluewater - geen gebrek. En tussen al die reusachtige installaties, machines, kranen en gebouwen door, krioelen duizenden havenwerkers, elk voorzien van en oranje veiligheidshesjes en witte helm. Allemaal blij dat de haven nu langzaam uit de rode en weer netjes in de zwarte cijfers zit.
terug naar overzicht