column Jaap Luikenaar  

Niet werken - netwerken - werken.  

Dat is heel in kort de drietrapsraket voor wie - op zoek naar een  baan - gelooft in de kracht van netwerken. Kennis is macht, maar  kennissen zijn machtiger. Ik ken iemand, die iemand anders kent,  die ook weer iemand kent… Prima hoor, al die sollicitatietips, kledingvoorschriften, trainingen in nette brieven schrijven, een  verzorgd uiterlijk en overtuigd spreken. Vooral doen. Maar wie kan  terugvallen op een brede vrienden en kennissenkring hoeft zich  over al die sollicitatierompslomp geen zorgen te maken. Neem  plaats in de kruiwagen en een kennis die het beste met je voor  heeft, duwt je - hup - de bedrijfspoort door en zet je achter een pc  of draaibank. Wat jìj wil!  Ik vertelde het enige tijd geleden tijdens een gastles aan een groep  vmbo’ers klas 4 die een dag in de haven op pad waren geweest  en meer wilden weten over kansen op werk in de wereldhaven. De  gastles telde twee gastdocenten: in de drie kwartier voordat het  mijn beurt was, deed een recruiter van Burger King alle sollicitatietips  & tricks uit de doeken. Het leverde fronsende gezichten op en  naar mate de gastles vorderde leken de rimpels steeds dieper te  worden. Met een goed netwerk hoef je helemaal niet te  solliciteren, zo was mijn openingszin. De gezichten klaarden iets op  en de monden vielen open. ‘Ik heb jammer genoeg geen netwerk,  meneer’, zei een leerling. ‘Ik ook niet… en ik eigenlijk ook niet’.  ‘Netwerken… dat is toch alleen maar voor old boys’, zei een meeluisterende  docent van achter uit de klas. ‘Maar net zo goed voor  young boys en young girls, hoor’, vulde ik aan. Gegiechel.  Met de klas hebben we toen voor een aantal leerlingen hun netwerk  op het schoolbord helemaal uitgetekend. De familie, de buren,  andere mensen in de straat, het elftal, de voetbalclub, de klas, de  docenten, het buurthuis…. Eigenlijk heeft iedereen wel een netwerk,  zo concludeerden we aan het eind voldaan. En om  het begrip netwerk nog wat meer inhoud te geven had ik tien  kluwentjes wol meegenomen met diverse kleuren. De hele klas ging  staan met de handen in de lucht; de kluwen werden uitgerold en  gingen van hand tot hand. Met als resultaat een heel indrukwekkend  netwerk. Zo werkt dat nou… enne succes allemaal jongens!  Einde gastles.  Ondertussen netwerk ik me zelf al geruime tijd een slag in de  rondte, op zoek naar (schrijf- en communicatie) klussen. Dat lukt  maar mondjesmaat. Na een jaar zaaien, valt de oogst tegen.  Kennelijk is m’n netwerk – inclusief mijn digitale netwerk met alle  Facebook en LinkedInvrienden en vriendinnen niet erg crisisproof.  Heel recent liep ik - via een vriendin, dat dan toch weer wel - tegen  Werken In Netwerken aan, kortweg WIN. Een landelijk netwerk  van mensen mét werk en mensen zónder. Allemaal voelen ze dat  de arbeidsmarkt van morgen er heel anders uitziet dan die van  vandaag. Termen als deeleconomie, kennis & vaardigheid delen en  co-creëren vallen. De WIN-ers onderscheiden samen-werken van  samenwerken. Met als uiteindelijk resultaat (nog) meer voldoening  in je werk en een (nog) beter gebruik van je talenten. De combinatie  van idealisme (WIN wil een mooiere maatschappij) en zakelijkheid  (WIN wil ook winst) boeit me, smaakt naar meer. Ook benieuwd:  kijk eens op www.winrecept.nl. Soms is het slim om iets doms te  doen, zegt de oprichtster van WIN.  

Jaap Luikenaar is journalist/tekstschrijver, lobbyist en presentator/dagvoorzitter.  (j.luikenaar@gmail.com)